po mojemu

gap year - szkoła - 

lekcje angielskiego w liceum były zarówno nieciekawe jak i nic-nie-wnoszące-do-naszego-życia

muszę jednak przyznać, że znalazła się jedna godzina pośród miliona zajęć, która dla odmiany coś zmieniła

przeczytałam tekst o wdzięcznym tytule GAP YEAR

rzetelnie i skrupulatnie

zdaje się, że to był pierwszy rok nauki w liceum

ale już wtedy byłam prawie pewna, że to coś dla mnie

po dwóch latach prawie zmieniło się w pewność absolutną :) 

dlaczego?

bo ta pewność urodziła się na niepewności

nie byłam przekonana jakie studia wybrać

choć przez długi czas wiedziałam, że chcę studiować prawo

i profil w liceum nawiązywał do tego, bo i wos rozszerzony i historia

i rodzina wiedziała i cały świat

jednak postanowiłam zmienić zdanie i nie studiować niczego

15 maja miałam ostatnią maturę

był naprawdę piękny i naprawdę słoneczny dzień

a po wyjściu ze szkoły naprawdę miałam ochotę płakać ze szczęścia

i pić piwo

litrami :)

wakacje okazały się cudowne

plany na później też

przed woodstockiem zamówiłam bilet do Anglii

nie bez przyczyny na 27.08

na lotnisku czekał na mnie mój najlepszy przyjaciel

który dziwnym trafem miał w tym dniu urodziny

i tak 27.08 zaczęło się coś nowego

otworzyłam kolejne drzwi 

i nie żałuję :)

gap year

czyli jak coś zyskać tracąc.

bo skoro 'gap' to po angielsku dziura, luka, coś co ucieka to możemy być pewni że coś stracimy.

niekiedy rok studiów, pracę - innym razem po prostu uciekniemy od codzienności, obowiązków, planów na przyszłość.

nierzadko 'year' zamienia się w okres dłuższy niż rok.

inicjatywa współczesna, choć korzenie ma nieco dalej bo w XVII wieku. 

zaczęło się na wyspach, niepokorne dusze młodych arystokratów potrzebowały czegoś więcej niż własnego, zwykłego środowiska.
potrzebowali zmian, doświadczenia a to z kolei upatrywali sobie w podróży życia, nazywanej Grand Tour.

brano więc kosztowności, walizki, walutę i ruszano - po wiedzę, po nowe horyzonty, po doznania, w dużej mierzę po sztukę.
ale najczęściej po to, żeby po prostu ruszyć. 

teraz robimy to samo z tą różnicą, że walizki zamieniane są najczęściej na plecaki a kosztownościami staje się aparat i wygodne buty. i pieniędzy mamy raczej mniej bo w końcu chodzi o to, żeby zżyć się ze światem a nie z jego produkcją. to wcale nie oznacza spania na sianie, ale idea obraca się raczej przy małym budżecie.

i wtedy i teraz zależało na tym, żeby się rozwijać, poznawać ludzi, dzielić z nimi nowe wyzwania, uczyć się tego co nowe, szlifować to co stare - otworzyć umysł i serce. 

to może być wyjazd do Czech i praca na zmywaku 

(nie kusi? a pracowałeś kiedyś z Czechem? myłeś czeskie talerze po czeskich klientach? czesałeś się czeską szczotką?)

to może być wolontariat w Australii i pomoc przy czyszczeniu rafy koralowej

to może być prawie wszystko

ale to musi być Twoja decyzja i to Ty musisz czuć jej zamysł

ja poczułam