lemon tree

/I wonder how, I wonder why
yesterday you told me 'bout the blue, blue sky
and all that I can see is just a yellow lemon tree

z jednej strony czas w ogóle nie mija

z drugiej patrzę w kalendarz i nie wiem o co chodzi

Alantejo i miejsce które nie istnieje na mapie google - mój 3 tygodniowy dom

czas, który przyniósł wiele dobrego

teraz już wiem, że cytryny naprawdę rosną na drzewach

rozumiem, że oliwę z oliwek można dodać do wszystkiego (DO WSZYSTKIEGO)

jak kogoś poznaję wiem, że trzeba będzie się całować

jeśli -cytując- ‘nie dajesz od siebie gówna, to gówna nie dostaniesz’

wiem, że w Portugalii obiad je się na kolację

i składa się on przeważnie z pierwszego dania, drugiego i deseru

myliłam się co do tego że biało-niebieskie ściany są typowe dla Grecji

nie wiedziałam, że najlepiej jest być tutaj wiosną czyli teraz

niż latem czyli później, bo jest za ciepło i wcale nie tak zielono

przez cały ten czas nie zjadłam ani jednej zupy z makaronem

i żadnej takiej nie widziałam

nadrobiłam natomiast dorszem w piekielnych kombinacjach

i winkiem do każdej możliwej okazji

czyli co tu dużo mówić

jadłam i piłam, spałam i oddychałam świeższym niż zazwyczaj powietrzem

nauczyłam się rzeczy, których nie będę mogła wpisać do CV

bo nijak się mają z doświadczeniem zawodowym

ale zyskałam inną, pożyteczniejszą wiedzę i teraz jestem nieco mądrzejsza

wydaje mi się że w życiu spotykasz 3 grupy ludzi

pierwszą z nich są ci którzy najzwyczajniej na świecie cię wkurwiają

bo bądźmy szczerzy - nie sposób nazwać tego inaczej

drugą są osoby, które istnieją ale nie robią na tobie żadnego wrażenie

po prostu są

trzecią są ci, którzy trafiają bezpośrednio do ciebie

i bez znaczenia czy znasz ich od 5 minut czy od 5 lat

bo i tak pozostawiają po sobie ślad

analizując ten czas jestem pewna, że to co mi przyniósł jest bezcenne

więc nieśmiało dziękuję, że mogłam się znaleźć w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie

zarówno wtedy kiedy wychodziłam przez okno, podpijałam wino a zamiast pracować gadałam z goścmi

rozmowy, rozmówki, rozmóweczki i pozytywna energia od człowieka dla człowieka

to lubimy

spontaniczne 16 stopni

‘racjonalne żywienie, 5 posiłków dziennie’

wpisik pamiątkowy od Belgów, czyli... Alfredo Potatosack

moje pierwsze zdjęcie z Hanibalem

bo nadal uważam, że Rony wygląda jak Anthony Hopkins

jedz, módl się i kochaj - Lisboa

czyli tytuł pewnej dobrej książki
który idealnie pasuje do Portugalii


JEDZ

bo czemu nie skoro kuchnia tutaj jest naprawdę dobra

dostęp do oceanu to nic innego jak dostęp do ryb, ośmiornic, krewetek

a stąd już niedaleko, do tego żeby dorsz stał się potrawą narodową

po portugalsku – bacalhau

przyrządzany w różnych konfiguracjach

a podobno i na 365 sposobów

ja jadłam w ryżach, ziemniakach, duszony, cały, niecały 

a to pewnie nadal tylko 3%

jeden ze sposobów to dorsz w placku ziemniaczanym:

sałatka z ośmiornic, trochę warzyw i vinegret

czyli ocean i ogród na talerzu

i kolejny symbol tego kraju – sardynki

nie zjadłabym ani kawałka, gdyby nie mała pomoc przy obieraniu – niezliczona liczba ości, obiecuję

no i bufecik, czyli to co lubię najbardziej

a jeśli nie ryby to

Pastéis de Belém, Pastéis de nata

/sama nazwa sprawiła, że musiałam zjeść

więc oczywiście zjadłam

bardzo dobre coś, z budyniem w środku 

i chociaż nie preferuję budyniu i mam traumę od pierwszych chwil w przedszkolu 

to jest to zdecydowanie typowe ‘must eat’ w Lizbonie

nie ukrywam, że białe namioty zawsze kuszą
czy to przy plaży w Kołobrzegu czy na starym mieście w Portugalii-
fajnie miejsce do próbowania wszystkiego co lokalne:

Pedros powiedział mi, że to całkiem kiepsko że nie lubię mięsa bo tu większość potraw składa się właśnie z mięsa – no trudno

ale z drugiej strony, nie brakowało serów 

a że można było smakować do woli to oczywiście nie zlekceważyłam takiej okazji :)

i już wiem, że jestem jedynie amatorem najzwyklejszego żółtego sera bo te portugalskie okazały się dla mnie za prawdziwe

po ostatnim, ‘najmocniejszym’ prawie zemdlałam

swoją drogą może dlatego, że popiłam ser gorącą sangrią

bo przecież Portugalia to nic innego jak ojczyzna win

Porto, Madera, grzane, zimne – słabe, mocne

jestem na tak, ale nawet nie ma mowy, żeby spróbować wszystkich

i poza tym Ginginha  

zależy od nastroju, pogody i od ciebie czy z wiśniami w środku czy nie,

najlepiej tak i tak

z tą różnicą, że zwykłe jedzenie wiśni robi cię pijanym, a co dopiero sam trunek

nalewka, około 20%, n.a.p.r.a.w.d.ę pyszna

i stoi sobie na ulicy takie małe miejsce, gdzie można przyjść, łyknąć seteczkę i pójść dalej, 

a można też przyjść, wziąć seteczkę i iść dalej ale z kieliszeczkiem bo w Portugalii nie ma zakazu spożywania alkoholu w miejsach publicznych

a na koniec mój faworyt – castanhas

czyli pan z piecykiem na ulicy sprzedający pieczone cudo:

//www.thefloridastandard.com

kasztany :)

przyznam, że zaniechałam robienia zdjęć wszystkiemu co jem

ale z całą pewnością każdy z posiłków zachowałam głęboko w pamięci

bo jedzenie jest moim małym hobby

a tutaj realizuje się w 100% :)

MÓDL SIĘ

katolicym jest dominującą religią w Portugalii

dlatego nie dziwią liczne kościoły pochowane w krętych uliczkach Lizbony

nie dziwią również figurki przy drzwiach do domu

oczywiście nie można powiedzieć, że 100% populacji to katolicy

bo akurat z portugalczyków, których poznałam

ani jeden nim nie był :)

najbardziej charakterystyczny jest oczywiście Christo Rei

i chociaż pomnik nie jest tak duży jak w Brazylii - robi wrażenie

powstał po II wojnie światowej i miał być symbolem podziękowania za pokój

teraz stoi nieopodal rzeki Tag i czuwa nad Lizboną

KOCHAJ

nie skłamię jeśli powiem, że portugalczycy to bardzo kochany naród

już same przywitanie nastawione jest na większą bliskość niż np. w Polsce

poznając nową osobę należy się liczyć z tym, że zamiast wyciągniętej ręki

poczujecie 2 całusy na policzkach

co jest to naturalne i nikogo nie dziwi

podobnie zresztą jest u ich sąsiadów

a na tej podstawie mogę tylko potwierdzić, że opinia o namiętnych portugalczykach czy hiszpanach

nie wzięła się z niczego :)

nie będzie odkryciem ameryki przyznanie, że panowie bardzo lubią blondynki o niebieskich oczach

ale nikogo to nie powinno dziwić skoro wokół nich spotkać można jedynie ciemnowłose piękności

od niepamietnych czasów ludzie zwracają większą uwagę na to do czego nie przywykli

więc...  i tym razem nie będzie inaczej :)

o paniach usłyszałam jedynie, że są bardzo pewne siebie, dumne i 

niezupełnie mogę ocenić ile w tym prawdy

bo jedna dziewczyna z którą rozmawiałam była przemiła i przepomocna

a druga była farbowaną wredną blondynką :) 

jednak ludzie ludźmi

ale to muzyka jest tutaj wulkanem emocji

muzyka czyli Fado

Fado czyli los, przeznaczenie

a mówiąc prościej najpopularniejszy gatunek muzyczny w Portugalii

ludzie ze zdjęcia  znajdowali się jakieś 50 cm od mojego stolika

a największym zaskoczeniem dla mnie było to, że każda z osób pracujących w restauracji przychodziła kolejno i śpiewała

szef, kelner, kelnerka, kucharka

raz po razie, z niesamowitym głosem i charyzmą

czemu Fado jest w kategorii kochaj?

bo Fado to głównie wzniosłe pieśni o miłości, przeważnie o tej smutnej, niespełnionej 

dla mnie, osoby absolutnie zakochanej w dźwiękach gitary

siedzenie w małym parku z panoramą na Lizbone było czymś o czym się będzie pamiętało

ale nie sposób o tym mówić

bo są rzeczy nie do opisania :) 

ja Natalia i on Pedros, czyli człowiek z wafelkiem w buzi
to zdjęcie przypomina mi o bardzo dobrych lodach
schowany pomiędzy tysiącem małych sklepików
w lodziarni gdzie ustawia się niewyobrażalna kolejka
.... bo warto :)

laranjas

sprawy mają się przejrzyście

pudełko truskawek w aldi - 1,49 euro

5 kg. pomarańczy u Pana Pomarańczki - 2 euro

gdyby nie limity bagażu w samolocie wzięłabym ze sobą z 225 kilo, naprawdę

piątkowe Faro z ławki

gdzie poznałam Pana Denerwuje-Ludzi-Bo-Wiem-Wszystko-Lepiej

swoją drogą na pewno go nie zapomnę, bo trzeba mu przyznać, że...

sporo wiedział lepiej

a może nie tyle wiedział, co nie bał się o tym mówić 

wczoraj byliśmy w Odemirze na zakupach

z okazji przyjazdu kolejnej grupy

(no przysięgam, że nie mogłabym prowadzić swojego interesu

zjadałabym wszystko zanim jacykolwiek goście w ogóle by się pojawili)

ale do rzeczy...

asfaltowa droga bardziej główna, niż polna 

okolica leśna więc i pełno zwierząt przebiegających przez środek jezdni

(no i niestety takich dla których ten bieg był ostatnim)

jechaliśmy spokojnie, Alfredo skupiony na drodze

ja skupiona na niczym

i wten widzę stworzenie

i krzyczę i pytam czy widział i co to (!!!!!!!!)

a A. mówi, że nie widział...

a ja mówię - no jak to...

a on mówi - no tak...

więc ja próbuję czym prędzej opisać stworka

A. próbuję się czym prędzej skupić..

z mojego nieskładnego opisu wynikało, że była to mała sarna, mały Bambi ale nieco mniejsze i chudze i w ogóle trochę inne

Alfredo niekoniecznie dał się przekonać, że samotne sarno-coś szło przed chwilą poboczem

więc stanęło na tym, że to była mała koza

skoro wszędzie naokoło kozy to i to na pewno była koza

oczywiście zaprzeczam, bo to było za chude, za dziwne i w ogóle nie takie

no dobrze, ale o co mi chodzi?

no chodzi mi o to, że cokolwiek by to nie było pewnie zginęło 5 sekund później

bo raz, że było ciemno 

dwa, że 5634 samochodów jechało tamtą drogą

trzy, że szansa na zauważenie Kozo-bambiego była naprawdę bardzo mało

ale o co mi chodzi jeszcze bardziej?

no o to, że mi to spokoju nie daje i mam takie wyrzuty sumienia, że nie wszczęłam alarmu prędzej.....

gdybym chociaż wiedziała co to było....

a to z kolei jest Zofa, Zeofit, Kłapiąca-Paszcza

trochę pies, trochę kot, trochę facet, trochę baba

trochę kochana, trochę nie

jednym słowem moje największe zmartwienie tutaj

przeciska się przez dziury wielkości pierścionka

łapie myszy, goni barany sąsiada, tarza w błotach, kupach, kompostach

wyskakuje przez okno w pokoju gdzie śpię, je żwir kota, goni samoloty

a to ja

(poczynienie fotki tego typu było silniejsze ode mnie)

a to nasz piękny świat

pełen różnic i kontrastów

pełen miejsc do zobaczenia, ludzi do spotkania i słów do wypowiedzenia :)

\edit, parę dni później

i dane mi było spotkać dziwne zwierzę raz jeszcze
tym razem, jechaliśmy motorem więc nie mogliśmy się zatrzymać
zwierzę prawie wpadło nam pod koła
a fakt, że był dzień wcale nie pomógł nam w szybszym ocenieniu co to jest
bo chociaż okazało się, że to pies
to psa w żadnym razie nie przypominał
powinien ważyć jakieś 3 razy więcej

osobiście nigdy wcześniej nie widziałam czegoś podobnego na własne oczy
bo stanu tego psa nawet nie dałoby się opisać słowami
od razu przypomniał mi się napis ujrzany gdzieś w UK
który powinien być tatuowany każdemu kto decyduje się na kupno zwierzęcia
'a dog is for life, not just for Christmas'
...i to oczywiście na czole