jedz, módl się i kochaj - Lisboa

czyli tytuł pewnej dobrej książki
który idealnie pasuje do Portugalii


JEDZ

bo czemu nie skoro kuchnia tutaj jest naprawdę dobra

dostęp do oceanu to nic innego jak dostęp do ryb, ośmiornic, krewetek

a stąd już niedaleko, do tego żeby dorsz stał się potrawą narodową

po portugalsku – bacalhau

przyrządzany w różnych konfiguracjach

a podobno i na 365 sposobów

ja jadłam w ryżach, ziemniakach, duszony, cały, niecały 

a to pewnie nadal tylko 3%

jeden ze sposobów to dorsz w placku ziemniaczanym:

sałatka z ośmiornic, trochę warzyw i vinegret

czyli ocean i ogród na talerzu

i kolejny symbol tego kraju – sardynki

nie zjadłabym ani kawałka, gdyby nie mała pomoc przy obieraniu – niezliczona liczba ości, obiecuję

no i bufecik, czyli to co lubię najbardziej

a jeśli nie ryby to

Pastéis de Belém, Pastéis de nata

/sama nazwa sprawiła, że musiałam zjeść

więc oczywiście zjadłam

bardzo dobre coś, z budyniem w środku 

i chociaż nie preferuję budyniu i mam traumę od pierwszych chwil w przedszkolu 

to jest to zdecydowanie typowe ‘must eat’ w Lizbonie

nie ukrywam, że białe namioty zawsze kuszą
czy to przy plaży w Kołobrzegu czy na starym mieście w Portugalii-
fajnie miejsce do próbowania wszystkiego co lokalne:

Pedros powiedział mi, że to całkiem kiepsko że nie lubię mięsa bo tu większość potraw składa się właśnie z mięsa – no trudno

ale z drugiej strony, nie brakowało serów 

a że można było smakować do woli to oczywiście nie zlekceważyłam takiej okazji :)

i już wiem, że jestem jedynie amatorem najzwyklejszego żółtego sera bo te portugalskie okazały się dla mnie za prawdziwe

po ostatnim, ‘najmocniejszym’ prawie zemdlałam

swoją drogą może dlatego, że popiłam ser gorącą sangrią

bo przecież Portugalia to nic innego jak ojczyzna win

Porto, Madera, grzane, zimne – słabe, mocne

jestem na tak, ale nawet nie ma mowy, żeby spróbować wszystkich

i poza tym Ginginha  

zależy od nastroju, pogody i od ciebie czy z wiśniami w środku czy nie,

najlepiej tak i tak

z tą różnicą, że zwykłe jedzenie wiśni robi cię pijanym, a co dopiero sam trunek

nalewka, około 20%, n.a.p.r.a.w.d.ę pyszna

i stoi sobie na ulicy takie małe miejsce, gdzie można przyjść, łyknąć seteczkę i pójść dalej, 

a można też przyjść, wziąć seteczkę i iść dalej ale z kieliszeczkiem bo w Portugalii nie ma zakazu spożywania alkoholu w miejsach publicznych

a na koniec mój faworyt – castanhas

czyli pan z piecykiem na ulicy sprzedający pieczone cudo:

//www.thefloridastandard.com

kasztany :)

przyznam, że zaniechałam robienia zdjęć wszystkiemu co jem

ale z całą pewnością każdy z posiłków zachowałam głęboko w pamięci

bo jedzenie jest moim małym hobby

a tutaj realizuje się w 100% :)

MÓDL SIĘ

katolicym jest dominującą religią w Portugalii

dlatego nie dziwią liczne kościoły pochowane w krętych uliczkach Lizbony

nie dziwią również figurki przy drzwiach do domu

oczywiście nie można powiedzieć, że 100% populacji to katolicy

bo akurat z portugalczyków, których poznałam

ani jeden nim nie był :)

najbardziej charakterystyczny jest oczywiście Christo Rei

i chociaż pomnik nie jest tak duży jak w Brazylii - robi wrażenie

powstał po II wojnie światowej i miał być symbolem podziękowania za pokój

teraz stoi nieopodal rzeki Tag i czuwa nad Lizboną

KOCHAJ

nie skłamię jeśli powiem, że portugalczycy to bardzo kochany naród

już same przywitanie nastawione jest na większą bliskość niż np. w Polsce

poznając nową osobę należy się liczyć z tym, że zamiast wyciągniętej ręki

poczujecie 2 całusy na policzkach

co jest to naturalne i nikogo nie dziwi

podobnie zresztą jest u ich sąsiadów

a na tej podstawie mogę tylko potwierdzić, że opinia o namiętnych portugalczykach czy hiszpanach

nie wzięła się z niczego :)

nie będzie odkryciem ameryki przyznanie, że panowie bardzo lubią blondynki o niebieskich oczach

ale nikogo to nie powinno dziwić skoro wokół nich spotkać można jedynie ciemnowłose piękności

od niepamietnych czasów ludzie zwracają większą uwagę na to do czego nie przywykli

więc...  i tym razem nie będzie inaczej :)

o paniach usłyszałam jedynie, że są bardzo pewne siebie, dumne i 

niezupełnie mogę ocenić ile w tym prawdy

bo jedna dziewczyna z którą rozmawiałam była przemiła i przepomocna

a druga była farbowaną wredną blondynką :) 

jednak ludzie ludźmi

ale to muzyka jest tutaj wulkanem emocji

muzyka czyli Fado

Fado czyli los, przeznaczenie

a mówiąc prościej najpopularniejszy gatunek muzyczny w Portugalii

ludzie ze zdjęcia  znajdowali się jakieś 50 cm od mojego stolika

a największym zaskoczeniem dla mnie było to, że każda z osób pracujących w restauracji przychodziła kolejno i śpiewała

szef, kelner, kelnerka, kucharka

raz po razie, z niesamowitym głosem i charyzmą

czemu Fado jest w kategorii kochaj?

bo Fado to głównie wzniosłe pieśni o miłości, przeważnie o tej smutnej, niespełnionej 

dla mnie, osoby absolutnie zakochanej w dźwiękach gitary

siedzenie w małym parku z panoramą na Lizbone było czymś o czym się będzie pamiętało

ale nie sposób o tym mówić

bo są rzeczy nie do opisania :) 

ja Natalia i on Pedros, czyli człowiek z wafelkiem w buzi
to zdjęcie przypomina mi o bardzo dobrych lodach
schowany pomiędzy tysiącem małych sklepików
w lodziarni gdzie ustawia się niewyobrażalna kolejka
.... bo warto :)