kocham cię jak irlandie

czyli tytuł piosenki, którą uwielbiam i kraj do którego wracam po raz kolejny

Irlandia – naprawdę zielona wisienka na naprawdę smacznym torcie

tym razem wyjazd był dość krótki, ale wystarczył żeby zwiedzić, zobaczyć, 

się pośmiać, się zdziwić, wrócić zadowolonym i naprawdę zmęczonym

Ennis, Shannon, hrabstwo Clare

nie wiem jak wygląda to w innych okolicach ale tutaj zieleń na zieleni wyprzedza się 

z krową na krowie

urocze wąskie drogi (mniej urocze dla kierowców) prowadzą na klify

najbardziej znane Cliffs of Moher przyciągają miliony turystów i nie-turystów

strzeżone i ogrodzone zwieńczone tabliczką, że dalej idzie się już tylko na własną odpowiedzialność

podobno tam zabija się najwięcej ludzi,

podobno - bo szczerze mówiąc brakuje rzetelnych informacji na ten temat

co nie zmenia faktu, że zawsze znajdą się chętni którzy pójdą dalej

w najwyższym miejscu klify osiągają ponad 200 metrów

co porównywalne jest z dziesięcioma ósmymi piętrami

nie ukrywam, że to własnie tam adrenalina jest największa

w szczególności gdy zbliżysz się jak do krawędzi, położysz płasko na ziemi 

i spojrzysz w dół

- co prawdę mówiąc ani nie wygląda bezpiecznie, ani bezpiecznie nie jest

ale dopóki nie spadniesz, zapewniam że przeżycia są niezapomniane ;)

a świadomość swojej maluczkości wobec świata naprawdę realna

w Irlandii nie można zapomnieć o wypiciu Guinessa czyli ciemnego piwa, które swą popularność zyskało na wyspie dzięki irlandzkiemu przedsiębiorcy o tym właśnie nazwisku

(teraz piwo znane i lubiane jest wszędzie ale nikt nie ma wątpliwości skąd pochodzi)

przypuszczam również że wszędzie można dostać owcę – symbol tejże wyspy – nieważne czy szklaną, metalową czy pluszową - warto ją przy sobie mieć

nie można też nie pójść, nie zobaczyć, nie usłyszeć słynnej irlandzkiej muzyki, wszechobecnej na wyspie

nieistotne czy to pub czy sklep z pamiątkami – wejdźcie tam

angielski funciak zamieniony jest na wszystko-za-euro

a Primark to nic innego jak Penneys

więc bez obaw, angielska siostra nie zaskoczy Cię cenami

+
podejrzewam, że nie każdy kojarzy Travellersów

czyli irlandzkich cyganów, mieszkających w przyczepach kempingowych

do których nikt poza ‘swoimi’ raczej nie przychodzi

przeciętny irlandczyk  nie lubi przeciętnego travellersa

a przecietny travellers nie przepada za przeciętnym irlandczykiem

z racji tego, że nie chcę rodzić stereotypów na podstawie historii, które zasłyszałam 

i które były tylko i wyłącznie złe i negatywne względem travellersów
muszę powstrzymać się od opinii, bo nie chcę generalizować
ale nie ulega wątpliwościom, że warto wiedzieć że istnieje taka grupa
żeby potem się niepotrzebnie nie dziwić